Historia Dragon Ball przedstawia życie Son Gokū – chłopca o małpim ogonie, luźno opartego na tradycyjnej chińskiej opowieści ludowej Podróż na Zachód. To historia jego przygód jako dziecka, aż do zostania dziadkiem. Podczas swojego życia toczy wiele bitew i ostatecznie staje się (prawdopodobnie) najsilniejszym zawodnikiem sztuk walki we wszechświecie. Nie jest jednak sam: komiks może pochwalić się dużą obsadą bohaterów sztuk walki i złoczyńców, którzy są źródłem konfliktu oraz rozwijają dalszą historię.
Produkcja[]
Po sukcesie swojej poprzedniej mangi (Doktora Slumpa), Akira Toriyama chciał oderwać się od zachodnich wpływów, które były powszechne w jego innych seriach. Rozpoczynając pracę nad Dragon Ball, postanowił luźno wzorować się na klasycznej chińskiej powieści Podróż na Zachód.
Dragon Ball to przebudowana wersja mangi jaką stworzył: Dragon Boy, która została pierwotnie wydana w serii Fresh Jump i wydana w jednym tomie Tankōbon w 1983 roku. Ta krótka praca łączyła komediowy styl Doktora Slumpa z większa akcją. Patrząc na fabułę i składany hołd słynnemu aktorowi sztuk walki Jackie Chanowi. Toriyama zauważa, że jego celem w serii było opowiedzenie „niekonwencjonalnej i sprzecznej” historii.
Pierwotnie po pierwszym wydaniu niezbyt popularnej historii, po sadze Son Gokū, Akira zdecydował się napisać o Światowym Turnieju Sztuk Walki, bardzo popularnym wówczas tematem dla mangi. Akira Toriyama został również poinformowany przez swojego wydawcę, Kazuhiko Torishimę, że Gokū był uważany za „dość nijakiego”, a zatem Żółwi Pustelnik oraz Kuririn zostali wprowadzeni do serii. [1]
Fabuła i ewolucja[]
Jednoczącym elementem fabuły towarzyszącej postępowi Son Gokū, jako mistrza sztuk walki to poszukiwania tytułowych Smoczych Kuli. Są jednym ze składników wszechświata, ale nie są głównym tematem większości wątków fabularnych tytułu. Same Smocze Kule to siedem magicznych kul rozrzuconych po całym świecie. Po złożeniu mogą zostać użyte do przywołania Shenlonga – smoka, który spełni jedno życzenie w ramach swoich limitów. Po spełnieniu prośby, Smocze Kule są ponownie rozrzucane po całym świecie i przez rok stają się nieaktywne. W przeszłości przeszukiwanie świata i zbieranie Smoczych Kul zajmowało całe pokolenia. Jednak na początku historii 16-letnia, genialna dziewczyna o imieniu Bulma wymyśla smoczy radar, który wykrywa przedmioty i sprawia, że proces jest znacznie łatwiejszy niż pierwotnie zamierzano.
Historia Dragon Ball rozwija się stopniowo w ciągu 11 lat publikacji. Ton i styl opowieści stopniowo się zmienia, aby odzwierciedlić gusta czytelników i redaktorów Shōnen Jump w Japonii. Wczesne tomy mangi (rozdziały 1-134) to przede wszystkim humorystyczne historie fantasy, ale zawierające drobne elementy science-fiction, podobnie jak w Doktorze Slumpie. Godne uwagi elementy fantasy obejmują nie tylko małpiego chłopca Son Gokū i same Smocze Kule, ale także wiele gadających zwierząt, techniki sztuk walki oraz identyfikowanie postaci jako bogów i demonów. Pomimo tych elementów, świat zawiera wysoce zaawansowaną technologię, w tym kapsułki Hoi-Poi, które są kieszonkowe i pozwalają zaoszczędzić miejsce, mogą pomieścić prawie każdy przedmiot (w tym samochody, samoloty, a nawet domy) i inne obiekty „bliskiej przyszłości”. Ogólny nastrój wcześniejszych tomów jest lekki, z kilkoma zgonami i naciskiem na przygodę i humor.
Subtelna, ale znacząca zmiana nastroju zaczyna się po zabiciu najlepszego przyjaciela Son Gokū, Kururina (pierwsza z wielu zgonów w tej historii). Wtedy zaczyna się saga Króla Demonów Piccolo (rozdziały 135-194), w którym manga wchodzi w ciemniejszy ton w porównaniu z wcześniejszymi. Ta saga mniej więcej określałby strukturę późniejszych.
Dragon Ball w pełni przekształca się w opartą na akcji mangę shōnen na początku historii Saiyan (rozdziały 195-241). Zaczynając od wprowadzenia pierwszego syna Gokū (Son Gohana), sprawy przybierają znacznie poważniejszy i trudniejszy charakter science-fiction. Wiele postaci, które wcześniej sugerowano, że mają mistyczne pochodzenie, w tym Son Gokū i Piccolo, okazuje się być kosmitami z innych planet. Zaawansowane podróże kosmiczne, obce zagrożenia oraz potężne cyborgi i androidy zajmują centralne miejsce, zamiast bardziej fantastycznych złoczyńców.
Po pokonaniu Vegety i zakończeniu wątku Saiyan, ocaleni z okrutnego ataku wrogów, udają się na planetę Namek, aby wskrzesić swoich przyjaciół. Zaczyna się saga Frizera (rozdziały 242-329). Ta jest godna uwagi ze względu na wprowadzenie pierwszego Super Saiyanina (Son Gokū), który jest teraz podstawą serii. Nadaje też ton bardziej niesamowicie potężnym postaciom. Na przykład, o antagoniście Frizerze po raz pierwszy mówi się wtedy, że ma „poziom mocy” (futurystyczna miara serii przedstawiająca prędkość i siłę wojownika, tj. jeden przeciętny człowiek jest wymieniony jako 5) wynoszący 530 000. Następnie przekształca się w potężniejszą formę, w którym to momencie jego poziom mocy przekracza 1000000. Po dwóch kolejnych przemianach ujawnia, że nadal używa tylko ułamka swojej pełnej mocy.
Wątek Sztucznych Ludzi (rozdziały 330-420), przedstawia Trunksa z przyszłości, tajemniczego pół-człowieka pół-Saiyanina ze zniszczonego świata przyszłości, w którym wszyscy wojownicy Z są zabijani przez złe, pozornie niepowstrzymane maszyny wojenne, zwane androidami oraz tajemniczą i nikczemnym Cellem, który składa się z komórek większości bohaterów, a także niektórych złoczyńców. Ta saga jest znana jako jedyna, w której Son Gokū nie pokonuje głównego złoczyńcy; zamiast tego to jego syn Son Gohan pokonuje Cella. W tej historii Gohan przewyższa poziom Super Saiyanina i osiąga poziom Super Saiyanina 2, aby pokonać wroga.
Po śmierci Son Gokū może zachować swoje ciało i trenować w Innym Świecie. Mija siedem lat, a główny bohater staje się silniejszy, lecz moc Gohana spada. Wróżka Jaga pozwala Saiyaninowi powrócić na Ziemię na jeden dzień, co oznacza początek sagi Majina Buu (rozdziały 421-519), która jest ostatnią sagą mangi. Początek tej ostatniej historii koncentruje się na nastoletnim Gohanie. Wszystkim męskim Saiyanom udaje się osiągnąć co najmniej poziom Super Saiyanina (łącznie z fuzjami). Son Gohan nadal może używać Super Saiyan 2, podczas gdy Son Gokū i Vegeta również otrzymują tę transformację. Zaś ostatni poziom Super Saiyanina – Super Saiyan 3 – osiąga Gokū, a później Gotenks. Znaczna liczba fuzji ma również miejsce, aby dodać Gotenowi i Trunksowi połączenie w wyniku czego powstaje Gotenks. Son Gokū i Vegeta również się łączą, tworząc jedną najpotężniejszą postać w Dragon Ball: niezwyciężonego Vegetto. Podczas tej serii Majin Buu niszczy ziemię, a nawet udaje mu się zwiększyć swoją własną moc, wchłaniając Gotenksa, Piccolo i Gohana. Buu odnosi sukcesy tam, gdzie wcześniej złoczyńcy tacy jak Vegeta, Frizer i Cell ponieśli porażkę (nie zniszczyli Ziemi). Planeta i wszyscy, którzy byli na niej (gdy została zniszczona) są przywracani za pomocą Nameczańskich Smoczych Kul, a Pierwotny Buu zostaje zniszczony przez Genki-Damę Son Gokū.
Pierwotny Buu reinkarnował się w człowieka z czystego dobra zwanego Uub. Son Gokū, Vegeta, Pan, Mr Satan i Dobry Buu wracają na Ziemię, aby ponownie połączyć się ze swoimi przyjaciółmi i rodzinami. Dziesięć lat później Gokū prosi Buu, aby mógł walczyć Uubem. Po meczu Saiyanin decyduje udać się do wioski chłopaka i wyszkolić go w celu wykorzystania potencjału młodzieńca, bby pewnego dnia mogli wybrać, kto jest najsilniejszym wojownikiem we wszechświecie. Wioska Uuba otrzymuje później pieniądze od Satana. Aby pożegnać bohaterów, którzy pojawiają się w mandze (z wyjątkiem pomniejszych postaci), wszyscy machają do czytelników i widać, jak unosi się duży znak „THE END”.
Po ukończeniu tej serii Toriyama miał przerwę, przed stworzeniem mangi gagowej o nazwie Nekomajin. Ta historia zawiera wiele elementów i kilka postaci z Dragon Ball, w tym postacie takie jak Majin Buu, Vegeta i Gokū.
Koreańska gra MMORPG, będąca kontynuacją mangi – Dragon Ball Online – została opracowana we współpracy z Bandai Namco Games i NTL. Gra jest kontynuacją mangi, w której Akira Toriyama nadzorował wszystkie aspekty, od fabuły i scenerii po projekty postaci i lokalizacje. Na konferencji prasowej w Korei Południowej 14 lutego 2008 r. Kazuhiko Torishima – ówczesny dyrektor Shueishi (i pierwszy redaktor Toriyamy) – stwierdził, że Toriyama poświęcił się tworzeniu projektów postaci i zapewnianiu nadzoru redakcyjnego nad grą w przeszłości. Dwóch głównych złoczyńców w grze, Mira i Towa, zostali stworzeni przez samego Akirę Toriyamę.
Dragon Ball Z: Bitwa Bogów i Dragon Ball Z: Zmartchwystanie F zostały uznane za rozszerzenie do mangi, a także nowe wątki Dragon Ball Super, ze względu na zaangażowanie Toriyamy w produkcję przy pisaniu odpowiednich scenariuszy.
Publikacje, wydania[]
Manga ukazywała się w tzw. serializacji w tygodniku Shūkan Shōnen Jump od 1984 do 1995 roku. Całość, czyli 519 rozdziałów zebrano w 42 tomach, zwanych w środowisku japońskim jako Tankōbon. W roku 2004 powstało drugie wydanie (34 tomy nazwane Kanzemban), które posiada nieco zmienione zakończenie.
Pierwsza wersja Dragon Balla[]
Akira Toriyama będąc jeszcze na studiach narysował komiks Dragon Boy. Historia opierała się na szukaniu perłowych kul przez chłopca imieniem Son Gokū. Jest luźnym nawiązaniem do chińskiej legendy Podróż na Zachód, opisującej króla Sun Wukonga, małpę o czystym sercu. Przez brak popularności Akira Toriyama, został zmuszony do zaprzestania tworzenia serii. Po wielkim sukcesie Doktora Slumpa, Akira Toriyama przepisał „Dragon Boya”, jako „Dragon Ball”. Wszystkie postacie poza Gokū zostały zmienione. Dragon Ball zyskał niebywałą sławę.
