Dragon Ball Wiki
Advertisement
Trzymajcie się! Do wszystkich ofiar. To naprawdę straszne, ale proszę, nie poddawajcie się i trzymajcie się bez względu na wszystko.

—Przesłanie Akiry Toriyamy do ofiar trzęsienia ziemi w Japonii w 2011 roku.

Akira Toriyama (jap. とりやまあきら [Toriyama Akira]) – japoński rysownik komiksów, ilustrator, projektant szat graficznych w produktach przemysłu gier komputerowych[2], a także scenarzysta, grafik, perfekcjonista[3] i zapalony modelarz[4] oraz kochający ojciec rodziny[5]. Do jego najsłynniejszych dzieł należą Doktor Slump i Dragon Ball. Przez kolegów po fachu uważany za archetyp mangaki, jego dzieła za inspiracje[6][7][8][9]. Rodzime społeczeństwo traktuje go jako ikonę japońskiego komiksu i promotora Japonii i japońskiej animacji na Zachodzie[10] [11][12].

Akira Toriyama urodził się 5 kwietnia 1955 roku w Nagoi, stolicy Prefektury Aichi. Skończywszy edukację, zaczął pracę w reklamie. Znudzony branżą marketingową, postanowił zająć się rysunkiem. Jak wielokrotnie powtarzał w udzielanych wywiadach, do tworzenia komiksów przekonał się, oczarowany wspaniałą animacją Studia Walta Disneya, a w szczególności filmem 101 dalmatyńczyków. Zmarł 1 marca 2024 roku z powodu krwiaka podtwardówkowego, 35 dni przed swoimi 69 urodzinami[13][14][15].

Biografia[]

Urodził się 5 kwietnia 1955 roku. W 1974 r. ukończył Prefekturalne Liceum Przemysłowe na rozszerzeniu „projekt techniczny”. Ilustracją zaczął się interesować już w młodości. Mistrz wspomina, że w dzieciństwie, gdy Toriyama uczęszczał do podstawówki, z racji niewielkiego wyboru rozrywek, wraz z kolegami spędzał czas na rysowaniu, bawiąc się w imitacje słynnych artystów. Sam Akira nieśmiało stwierdza, że to wtedy jego talent objawił się po raz pierwszy. Jego rysunki prezentowały inny styl, niż te rówieśników, dodatkowo, zdolności i wyższość Toriyamowych prac podkreślał fakt, że mangaka rysował szczegółowe portrety swoich kolegów ze szkoły. Gdy młody przyszły autor Smoczych Kul wygrał swój pierwszy konkurs rysunku, grafiką przedstawiającą kadr z disnejowskiego filmu 101 dalmatyńczyków, zrozumiał, że rysowanie może być czymś „fajnym i przyjemnym”.

Zielone światło do świata mangi ujrzał w 1978 roku, kiedy wygrał konkurs na mangę do tygodnika kierowanego do męskiej części młodzieży Shūkan Shōnen Jumpu, mangowego fanzinu wydawnictwa Shūeisha. Pierwszą jego publikacją był krótki komiks pod tytułem Wonder Island, dwurozdziałowy oneshot. Pierwsza cześć opowiada losy żołnierza jednostki kamikadze, starszego mata o imieniu Furusu, którego samolot rozbił się na jednej z wysepek Pacyfiku podczas II wojny światowej. Drugi rozdział przedstawia historię trzech policjantów z fikcyjnego miasta Los Angilas: Gyaosu, Gali i Pagosa, którzy wzywają na swój komisariat Brudnego Harry'ego, aby ten pomógł im w wypełnieniu niezwykle delikatnej misji.

Przełomowym momentem w jego karierze i tym, co przyniosło mu wielką sławę w swoim rodzinnym kraju i zagranicą, był Doktor Slump, kolejna młodzieżowa manga, rysowana przez mistrza w latach 1980-1984 i publikowana na łamach Shūkan Shōnen Jumpa. Podczas produkcji Slumpa, z racji tego, że chciał być bardziej niezależnym mangaką, nie muszącym tworzyć pod widzimisię edytorów, w 1983 roku założył własną skromną firmę komiksową o nazwie Bird Studio. Po Dr. Slumpie był już rozpoznawanym twórcom na wszystkich kontynentach, jednak prawdziwą, światową sławę zyskał po sukcesie serii Dragon Ball.

Początkowo Smocze Kule miały również być oneshotem, w których specjalizował się Toriyama. W miarę rysowania i wymyślania nowych historii, Akirze bardzo spodobała się taka praca, dodatkowo liczne listy fanów nie pozwalały mu zakończyć tego dzieła. Tworzył DB przez 9 lat, rozpoczynając w 1984, kończąc w 1995, z bagażem 520 rozdziałów. W latach 1986-1996 wszystkie 42 tomy (bo w tylu zmieszczono całą historię, wydając w latach 1985-1995 w formie tankōbonu) zostały z animowane w dwie serie telewizyjne: 153 odcinki pierwszej serii pod tytułem Dragon Ball i 291 odcinków drugiej o nazwie Dragon Ball Z. Każdy z 42 tomików posiadał ponad 100 stronic, więc historia Smoczych Kul została zapisana na prawie 9000 stron. Popularność mangi Dragon Ball doprowadziła do powstania całego uniwersum Son Gokū i przyjaciół, gdzie, oprócz serialu, stworzono szereg filmów animowanych, OAVów, gier video, gadżetów typu: figurki, karty, breloczki, odzież, wyposażenie komputera; a także słodyczy, ciastek, lodów, żelków, tortów i wszystkiego, co tylko było możliwe.

Po oficjalnym zakończeniu pracy nad Dragon Ballem twórczość mistrza ograniczała się do krótkich serii (100-200 stron), takich jak: Cowa! Cowa!, Kajika czy SANDLAND oraz do pojedynczych komiksów lub parodii czy crossoverów wydanych przez siebie mang. Należą do nich np. Neko Majin Z, parodia DB i Cross Epoch, komiks napisany we współpracy z Eiichirō Odą, autorem One Piece'a, łączący największe dzieła tych mistrzów.

Rodzina[]

Akira Toriyama jest mężem mangaki specjalizującej się w komiksach dla młodych dziewcząt Nachi „Yoshimi” Mikami. Mają dwójkę dzieci. Starsze z nich, chłopiec (ur. 1987) nazywa się Sasuke, a imię młodszego, córki (ur. 1990), nie zostało zdradzone fanom.

Mistrz kocha zwierzęta i w swoim prawie sześćdziesiątletnim życiu miał już naprawdę wiele pupilów[16]. Podczas pracy nad Dr. Slumpem miał dwa psy Turbo (zdrabnianego „Turbo-maru”, czyli Turbkuleczka, Turbokrągłek) i Turbo II, także kota imieniem Ohiru (jap. obiad) oraz wiele najprzeróżniejszych gatunkowo ptaków. Gdy wydawano Dragon Balla, miał syberyjskiego husky o imieniu Matoryōshiku (jap. matrioszka, zdrabnianego „Mato”), czarnego kota Koge. Po tym, jak Matoryōshiku zdechł w 1995 roku, Toriyama wziął pod swoją opiekę pieska rasy welsh corgi cardigan, ochrzcił go imieniem Toma. A także w 1999 kotka cornish reksa[17] oraz kolejnych członków jego ptasiej rodziny.

Zainteresowania[]

Toriyama uwielbia samochody i motory, bakcyla do tegoż zamiłowania zaszczepił w nim jego ojciec, który był rajdowcem wyścigów motocyklowych oraz właścicielem warsztatu samochodowego. Jest także składaczem, kolekcjonerem i designerem modeli wszelkiej maści. Ubóstwia gry na konsole. Od dziecka zdradza słabość do wszelkiego rodzaju filmów. Do jego ulubionych należą animowane 101 dalmatyńczyków Walta Disneya oraz Gwiezdne Wojny George'a Lucasa i to m.in. je mistrz traktuje jako swoje inspiracje. Jest też wielkim fanem filmów o Godzilli, anime Ultraman oraz całej filmografii Jackie Chana, z której najbardziej ceni Pijanego Mistrza. Za absolutne filmowe numery jeden uważa Aliena Ridleya Scotta i Galaxy Questa Deana Parisota. Nie przepada za mangami. Wyjątkiem jest Tetsuwan Atom Osamu Tezuki, którą uważa za źródło natchnienia, a autora nazywa swoim idolem. Nie lubi także anime (wyjątek Ultraman), którymi, podobnie jak mangami, przestał się interesować w wieku 11 lat, definitywnie przerzucając się na filmy. Wielką sympatią darzy zwierzęta i, jak mówi, jest cały w skowronkach, przechadzając się ze swoim psem na świeżym powietrzu. Bardzo ceni sobie rodzinę i najszczęśliwszy jest w momencie, gdy wszyscy razem w domu miło spędzają czas.

Mangi[]

Opis[]

  • Wonder Island I i II - ukazał się w Weekly Shonen Jump 25 stycznia 1979 roku. Historia rozgrywa się na wyspie, na której żyją bardzo dziwne postacie, a pilot o imieniu Furusu próbuje wrócić do domu, ponieważ 35 lat temu brał udział w katastrofie lotniczej. Druga część opowiada o detektywie Harrym, który podróżuje na Wonder Island, aby aresztować złodzieja bankowego.
  • Today's Highlight Island - One-shot wydany w kwietniu 1979 roku. Opowiada o chłopcu imieniem Kanta, który ma niepohamowaną pasję do jedzenia. Z powodu jego ekscesów, pewnego dnia dostaje bólu zęba, co zmusza go do zaprzestania swojego hobby. Aby mu pomóc, jego nauczyciel wysyła go do kliniki Dr. Goat, który pomaga mu usunąć ząb.
  • Tomato - One-Shot wydany w sierpniu 1979 roku. Tomato jest policjantką, która rozpoczyna pracę na posterunku policji. Jej koledzy nie spodziewają się, że jest najbardziej niepunktualną i chaotyczną osobą, jaką kiedykolwiek spotkali, ale okazuje się również bardzo skuteczna.
  • Doktor Slump - pierwsza duża seria stworzona przez Toriyamę, która trwała od 1979 do sierpnia 1984 roku, wydana przez Shonen Jump w 18 tomach. Opowiada o Arale, dziewczynie-robocie, która mieszka w wiosce z dziwnymi rzeczami o nazwie "Pingwinków".*
  • Escape - One-shot wydany w styczniu 1982 roku. Historia opisuje ucieczkę dziewczyny ściganej przez potwora, który najwyraźniej zamierza ją zabić. Okazuje się, że bawili się w chowanego.
  • Pola & Ro id - One-shot wydany w numerze #17 Shonen Jump w styczniu 1982 roku. Roid jest młodym kierowcą kosmicznej taksówki, o którego usługi prosi młoda dziewczyna o imieniu Pola, pochodząca z planety zdominowanej przez złą cesarzową. Razem walczą o jego uwolnienie. Co ciekawe, król Nikochan i jego pomocnik (z Dr. Slump) pojawiają się w nim, a główna bohaterka wariuje, gdy pojawia się przebrana za Arale Norimaki.
  • Pink - opublikowany w grudniu 1982 roku w Fresh Jump, opowiada o dziewczynie o imieniu Pink, która kradnie wodę z firmy i zakochuje się w szeryfie. W końcu szeryf aresztuje właścicieli firmy, ponieważ porwali oni Boga Deszczu, aby produkować wodę, a następnie wystawili ją na sprzedaż.
  • Mad Matic - Wydana w grudniu 1982 roku, zwariowana opowieść o potworze w lodówce i dwóch siostrach o dziwnych, komercyjnych imionach (Nivea i Muhi), którym pomaga przechodzący ulicą młody mężczyzna.
  • Chobit I i II - One-shoty wydane w 1983 roku przez Shonen Jump i Fresh Jump. Ich bohaterem jest mały kosmita o imieniu Chobit, który pomaga szeryfowi małego miasteczka z magicznymi mocami.
  • Dragon Boy - składa się z trzech rozdziałów, które zaczęły być publikowane w sierpniu 1983 roku przez Fresh Jump. Opowiada o chłopcu, którego nauczyciel powierza mu obronę księżniczki kraju Ka podczas jego podróży, gdzie po drodze napotykają różnych wrogów. Wyróżnia się tym, że jest prototypem serii Dragon Ball, a także opiera się na legendzie o Małpim Królu.
  • The Adventures of Tongpoo - Wydany w grudniu 1983 roku, opowiada o Tongpoo, który z powodu awarii swojego statku zostaje zmuszony do lądowania na obcej planecie. Podczas eksploracji znajduje statek, który wyruszył w kosmos dwa lata przed nim. Później odkrywa ludzkie zwłoki z kulą, a następnie ładną dziewczynę, która okazuje się być jedyną ocalałą ze statku. Dziewczyna mówi mu, że obcy zamordowali jej dwóch towarzyszy. Tongpoo i dziewczyna szukają zabójcy i wysadzają jego statek z nim w środku. W końcu uciekają statkiem Tongpoo. Warto zauważyć, że jest to wczesna koncepcja kapsuł Hoi Poi, a także prototyp drugiego odcinka Dragon Ball.
  • Dragon Ball – najbardziej znana seria Toriyamy, która rozpoczęła się w 1984 roku i zakończyła pod koniec 1995 roku w 42 tomach. Oparta na chińskiej legendzie o Małpim Królu, opowiada o Goku, dziwnej osobie z ogonem, która wielokrotnie podróżuje po świecie, aby zebrać smocze kule i stać się silniejszym. Zaadaptowana na dwa seriale animowane, pierwszą pod tytułem Dragon Ball (rozdziały mangi 001-194), będącą przygodową komedią skupiającą się wokól dzieciństwa Son Gokū oraz Dragon Ball Z (rozdziały mangi 194-519), historia o bardziej intensywnej walce i o poważniejszej fabule, pełnej intryg zagrażających światu i wszechświatowi.
  • Mr. Ho - wydany przez Super Jump w kwietniu 1987 roku. Opowiada o mieszkańcu o imieniu Mister Ho, któremu zepsuł się samochód podczas przejazdu przez południowe miasto. Kiedy pyta w barze, gdzie może dostać samochód, zostaje wyrzucony przez barmana. Kilku chłopców obiecuje mu go zdobyć w zamian za to, że pan Ho nauczy ich, jak używać broni do obrony przed morderstwami i napadami. Pewnego dnia siostra jednego z chłopców zostaje porwana, a pan Ho ją ratuje.
  • Lady Red - wydany w kwietniu 1987 roku przez Super Jump, opowiada o Lady Red, policjantce próbującej uwolnić swoje miasto od przestępczości. Pewnego dnia ściga bandytę, który gwałci ją i płaci jej zwitkiem gotówki. To samo przytrafia się jej ponownie, gdy odkrywa, że wykonuje niewłaściwy zawód i zostaje prostytutką.
  • Master Kennosuke - opublikowany w numerze 38 Shonen Jump w 1987 roku, opowiada o Kennosuke, chłopcu, który umawia się na randkę z piękną kobietą. Po konsultacji z matką i przyjacielem Shinobimaru, Kennosuke musi zapobiec nudnej randce, aby nie został nazwany "nudziarzem". W końcu, na randce, Kennosuke uruchamia samochód swojego ojca i nie wiedząc, jak prowadzić, rozbija się. Dziewczyna w końcu nazywa go palantem.
  • Sonchoh - One-shot wydany w 1988 roku. Głównym bohaterem jest burmistrz miasteczka, który spędza życie na pilnowaniu, by nic złego się nie wydarzyło. Pewnego dnia mężczyzna upuszcza puszkę alkoholu z bombą w środku, ściga mężczyznę i przekazuje mu ją.
  • Mamejiro - One-Shot wydany w sierpniu 1988 roku. Mamejiro to sześcioletni chłopiec, który przeżywa traumę, ponieważ jego ojciec ukradł jego ulubione lody. Z tego powodu postanawia zostać przestępcą i zemścić się na społeczeństwie. Na początek napada na złodzieja podczas kradzieży. Mamejiro staje się bohaterem, a w nagrodę otrzymuje ogromną górę swoich ulubionych lodów.
  • Karamaru - One-shot wydany w lutym 1989 roku przez Shonen Jump. Karamaru to czteroletni ninja, którego głównym zajęciem jest sprzedawanie grzybów w wiosce, ponieważ jego dziadek jest chory. Pewnego dnia, spacerując po wiosce, spotyka mężczyznę, który okazuje się być złodziejem samochodów. Obaj zostają zaatakowani, a mężczyzna pada nieprzytomny, podczas gdy Karamaru pokonuje napastników. Młody ninja aranżuje wszystko tak, aby wyglądało na to, że bohater jest złodziejem samochodów.
  • Wolf - One-shot wydany w styczniu 1990 roku przez Akira Toriyama - The World.
  • Cashman Saving Soldier - wydany w grudniu 1990 roku przez Shonen Jump. Opowiada o Jiorze, policjancie z planety Biretejion, który ścigając przestępcę ze swojej planety, rozbija się na Ziemi. Tutaj zostaje zmuszony do pracy jako najemnik, aby zdobyć pieniądze na zakup paliwa i powrót na swoją planetę.
  • Dub & Peter - komiks opublikowany w listopadzie 1992 roku przez magazyn Virtual Jump i zakończony w kwietniu 1993 roku. Dub to wesoły, pucołowaty bohater przekonany, że jego problemy randkowe zostaną rozwiązane, gdy tylko zdobędzie samochód. Prosi więc przyjaciela, by mu go zbudował, czego efektem jest Peter, ultranowoczesny skomputeryzowany pojazd.
  • Go! Go! Ackman - Gra wydana przez Virtual Jump w lipcu 1993 roku. Ackman to 200-letni demon, który właśnie obudził się z półwiecznej drzemki w dniu swoich urodzin. Udaje się na Ziemię, aby zbierać dusze i sprzedawać je po dobrej cenie, ale ma wroga, małego anioła, który próbuje powstrzymać jego plany. Co ciekawe, imię Ackman zostanie ponownie wykorzystane w Dragon Ball, a ponadto ma cechy fizyczne bardzo podobne do Trunksa.
  • Chotto Kaettekita Dr. Slump - Czwarty sequel Dr. Slump, który był emitowany w latach 1994-1997. Goku pojawia się w tej serii.
  • Tokimecha - wydany w grudniu 1996 roku, opowiada o dziewczynie o imieniu Tai, która podróżuje wehikułem czasu do czasów prehistorycznych. Maszyna zostaje zniszczona i wtedy spotyka Muu, młodego jaskiniowca. Tai odkrywa, że Muu mówi w jego języku i zakochuje się, myśląc, że Tai jest najsilniejszą kobietą na świecie. Następnie inni podróżnicy w czasie podróżują do osi czasu Tai i Muu. Podróżnicy porywają Meh, jaskiniową dziewczynę, aby sprzedać ją w przyszłości jako niewolnicę. Muu i Tai udaje się ją uratować, po czym Tai kradnie wehikuł czasu łowców i wraca do swojego czasu, pozostawiając podróżników uwięzionych w Czasie.
  • Alien X Peke - wydany w 1996 roku przez Shonen Jump. Alien X Peke to kosmita, który przypadkowo spada na Ziemię. Podczas swojej podróży spotyka Poko, chłopca, który twierdzi, że wie, gdzie znajduje się statek, ale w zamian pomaga mu uwolnić się od Pepero, właściciela ziemskiego, który uprzykrza życie jemu i jego rodzinie. Peke konfrontuje się z właścicielem, podczas gdy dziadek Poko niszczy jego statek, zmuszając go do pozostania na Ziemi.
  • Bubul - Wydany w 1997 roku, opowiada o młodym czarodzieju o imieniu Bubul, który żyje (wraz z innymi) w świecie zamieszkanym przez zwierzęta zamiast ludzi. Bubul i jego młodszy brat Purupuru są świadkami ucieczki rabusia bankowego o imieniu Patchi, który, aby uciec przed policją, przełamuje drzwi łączące się ze światem ludzi; więc dwaj bracia decydują się podążać za nim. Co ciekawe, Bubul jest taki sam jak Buu Gordo, tylko ten jest niebieskawy, a nie różowy.
  • Cowa! - Seria wydawana od listopada 1997 do listopada 1998 roku, opowiadająca o świecie, w którym ludzie i potwory współistnieją.
  • Kajika - Wydawany od lipca do września 1998 roku, opowiada o Kajice, chłopcu, który jako dziecko zabił lisa, a duch lisa rzucił na niego klątwę. Kajika może złamać klątwę tylko poprzez uratowanie tysiąca stworzeń.
  • Neko Majin Z - komediowa manga ukazująca się w latach 2000-2006. Pojawiają się w niej postacie z serii Dragon Ball.
  • Sand Land - Jedno z ostatnich dzieł Akiry Toriyamy, opublikowane w 2000 roku. Opowiada o przygodach demona, który dołącza do człowieka w poszukiwaniu wody.
  • Cross Epoch - One-shot crossover pomiędzy Dragon Ball i One Piece autorstwa Eiichiro Ody opublikowany w 2006 roku.
  • Dr Mashirito Abale-chan - One-shot z antagonistą Dr. Mashirito wydany w 2007 roku.
  • Sachi-chan Gū! - One-shot wydany w 2008 roku.
  • Jiya - Trzecia część one-shota wydanego w latach 2009-2010.
  • Kintoki - najnowszy one-shot Akiry Toriyamy, wydany w 2010 roku.

Pełna lista mang[]

  • Awawa World(1977)
  • Mysterious Rain Jack (1978)
  • Wonder Island (1978–1979)
  • Today's Highlight Island (1979)
  • Tomato, Girl Detective (1979)
  • Dr. Slump (1980–1984)
  • Pola & Roid (1981)
  • Escape (1981)
  • Mad Matic (1982)
  • Pink 1982
  • Hetappi Manga Kenkyujo (1982–1984)
  • Akira Sakuma
  • Chobit (1983)
  • Dragon Boy (1983)
  • The Adventures of Tongpoo (1983)
  • Akira Toriyama's Manga Theater Vol.1 (1983)
  • Dragon Ball (1984–1995)
  • Mr. Ho (1986)
  • Lady Red (1987)
  • Kennosuke-sama (1987)
  • Sonchoh (1987)
  • Mamejiro (1988)
  • Akira Toriyama's Manga Theater Vol.2 (1988)
  • Clear Skies, Karamaru (1989)
  • Rocky (1989)
  • Wolf (1990)
  • Cashman – Saving Soldier (1990–1991)
  • Dub & Peter 1 (1992–1993)
  • Go! Go! Ackman (1993–1994)
  • Alien X-Peke (1996)
  • Tokimecha (1996–1997)
  • Bubul and the Majin Village (1997)
  • Akira Toriyama's Manga Theater Vol.3 (1997)
  • Cowa! (1997–1998)
  • Kajika (1998)
  • Haigyo no Mahimahi (1999)
  • Neko Majin (1999–2005)
  • Hyowtam (2000)
  • SANDLAND (2000)
  • Kochira Namekku-sei Dragon Koen-mae Hashutsujo (2006) druga część Cho Kochikame (1. Kochira Katsushika-ku Kameari Koen-mae Hashutsujo), crossover Dragon Balla i Kochikame we współpracy z Osamu Akimoto
  • Cross Epoch (2006) - crosoover Dragon Balla i One Piece'a z Eiichiro Odą
  • Dr. Mashirito – Abale-chan (2007)
  • Sachie-chan Gu!! (2008), ilustrowana przez Masakazu Katsurę
  • Oishii Shima no U-sama (2009)
  • JIYA jiya (2009–2010), ilustracje Masakazu Katsura
  • Kintoki (2010)
  • Dragon Ball: Siemka! Son Gokū i jego przyjaciele powracają!! (2009, nadzór nad Naho Oishi)
  • Dragon Ball SD (2010-obecnie, nadzór nad Naho Oishi)
  • Dragon Ball Episode of Bardock (2011, nadzór nad Naho Oishi)
  • Galaktyczny Patrol Jaco (2013-2014)
  • Dragon Ball Minus (2014)

Gry wideo[]

  • Dragon Ball: Shen Lóng no nazo (1986)
  • Dragon Quest(1986)
  • Dragon Quest II (1987)
  • Dragon Quest III(1988)
  • Dragon Quest IV(1990)
  • Famicom Jump II: Saikyo no Shichinin (1991)
  • Dragon Quest V (1992)
  • Torneko no Daibōken: Fushigi no Dungeon (1993)
  • Chrono Trigger (1995)
  • Dragon Quest VI (1995)
  • Tobal No. 1 (1996)
  • Tobal 2 (1997)
  • Dragon Quest Monsters (1998)
  • Torneko: The Last Hope (1999)
  • Dragon Quest VII: Warriors of Eden (2000)
  • Dragon Quest Monsters 2 (2001)
  • Torneko no Daiboken 3 (2002)
  • Dragon Quest Monsters: Caravan Heart (2003)
  • Slime MoriMori Dragon Quest (2003)
  • Kenshin Dragon Quest (2003)
  • Dragon Quest VIII (2004)
  • Dragon Quest Heroes: Rocket Slime (2005)
  • Dragon Quest: Shonen Yangus to Fushigi no Dungeon (2006)
  • Super Dragon Ball Z (2006, wersja na PS2)
  • Blue Dragon (2006)
  • Dragon Quest Monsters: Joker (2006)
  • Dragon Quest Swords: The Masked Queen and the Tower of Mirrors (2007)
  • Dragon Ball Online (2007-2010)
  • Dragon Quest IX (2009)
  • Blue Dragon Ikai no Kyoju (2009)
  • Dragon Quest Monsters: Joker 2 (2010)
  • Slime MoriMori Dragon Quest 3 (2011)
  • Dragon Quest X (2012)
  • Gaist Crusher (2013)

Anime[]

Modelarstwo[]

  • LISA (1986)
  • Scout Mobile Tongpoo (1987)
  • World Fighter Collection (1992–1994)
  • QVOLT (2005)

Robotoriyama[]

Robotoriyama (jap. ろぼっとりやま (鳥山ロボ) [Robottoriyama (Toriyamarobo)]) – we wszystkich swoich mangach Akira Toriyama przedstawia się w formie robota z maską gazową na twarzy. Tłumaczy to tym, że jest bardzo nieśmiały. Owa nieśmiałość sprawia też, że mistrz nie bierze udziału w konferencjach prasowych ani nie daje bezpośrednich wywiadów.

Ciekawostki[]

  • Wizerunek takiego Toriyamy nadrukowany jest na banknotach waluty zeni w DBS.

Ciekawostki[]

  • Możliwe, że gdyby nie film Pijany mistrz, Smocze Kule w ogóle by nie powstały. Ten film zainspirował Toriyamę do tworzenia mangi o sztukach walki.
  • Akira jest fanem Gwiezdnych Wojen i stworzył nawet dōjinshi tej serii, którego tytuł brzmi Mysterious Rain Jack.
  • Jego ulubioną postacią ze światka Smoczych Kul jest Piccolo.
  • W swoich dziełach przemyca samego siebie, przedstawiając się jako niewysoki człowiek w masce gazowej.
  • Fanem Dragon Balla jest także parodiowany w nim idol, a późniejszy znajomy Toriyamy, Jackie Chan, hongkoński mistrz sztuk walki, aktor i kaskader. Zapytany, mówi z pasją o DB, zdradzając, że jego ulubioną postacią jest Son Gokū.
  • Na prośbę Kunihiro Suzukiego, znajomego i współpracownika, z którym Toriyama projektował miniaturowe modele, mistrz stworzył logo Fine Molds Corpopration, firmy modelarskiej Suzukiego. Wykorzystał do tego wizerunek psa, pupila Fine Molds.

Przypisy[]

  1. YouTube.
  2. M.in. serie gier z Dragon Balla czy Dragon Questa, w których Toriyama odpowiadał za narysowanie postaci, otoczenia, teł i wykreowanie światów.
  3. Z licznych adnotacji, które Toriyama dodaje do rozdziałów swoich mang, a także z wywiadów z nim przeprowadzonych, łatwo można dostrzec, że Toriyama nie lubi niechlujstwa i pracy po najmniejszej linii oporu. W swoich komiksach nigdy nie powtarza scenerii, w których dzieje się akcja (chyba że wątek fabularny tego wymaga), pieczołowicie każdą z nich rysując. Mistrz jest także bardzo krytyczny wobec swoich prac i często, spędzając całe noce za biurkiem, rysuje od nowa nieudane kadry.
  4. Notka autorska zawarta w dwunastym tomie Doktora Slumpa.
  5. W licznych wywiadach, dodatkach do swoich komiksów, Toriyama na każdym kroku podkreśla, że jego rodzina i zwierzęta zawsze były i będą dla niego priorytetem, a ich dobrobyt, szczęście są jego szczęściem. Jest także domatorem oraz woli zacisze obrzeży niż gwar miasta.
  6. Tite Kubo, autor Bleacha wspomina w wywiadach, że gdyby nie słowa otuchy Akiry Toriyamy, porzuciłby prace nad swoim dziełem, po tym, jak wydawnictwo Shūeisha odrzuciło jego prace. Pokrzepiony słowami idola, wziął się za edytowanie Bleacha do standardów, jakie określiło mu owo wydawnictwo. Niedługo po tym jego komiks zyskał aprobatę zarządu Shūkan Shōnen Jumpa i zaczął być drukowany
  7. W podsekcji cyklu przewodników po świecie Smoczych Kul Dragon Ball Landmark o nazwie Dragon Ball Children, który to przewodnik był dodatkiem do serii Kanzemban, odnowionej mangi DB, wielu słynnych autorów japońskiego komiksu rysowało swoje wyobrażenia postaci z DB oraz udzielało krótkich wywiadów nt serii. Tite Kubo zdradził w swoim, że Akira Toriyama nauczył go między innymi, jak powinien wyglądać doskonały szwarccharakter. Z DB dowiedział się, że antagonista musi być silny, przerażający i dobrze się prezentować. Kubo pisze także, że nigdy w jego życiu nic go tak nie zdziwiło i nie zszokowało, jak pojedynek Freezera z Trunksem z przyszłości.
  8. Również na łamach Dragon Ball Children wypowiadali się tak znani rysownicy, jak Masashi Kishimoto (Naruto), Eiichirō Oda i Mikio Itō (One Piece), Yoshio Sawai (Bobobōbo Bōbobo) oraz wielu, wielu innych, wszyscy jednak uznawali Toriyamę za źródło inspiracji, darząc jego osobę wielkim szacunkiem.
  9. Również autorzy serii, które nie są typowo produkcjami gatunku adresowanego do młodzieńców, przyznają, że w swoich pracach brali natchnienie z mang mistrza Toriyamy. Należą do nich m.in. Hajime Kanzaka (nowelki i mangi typu fantastyka, czary, kosmos:Slayers i Lost Universe), Kazuki Takahashi (Yu-Gi-Oh! fantasy, karcianka), Gōshō Aoyama (Ken'yū Densetsu Yaiba - fantasy, młodzieżowy, Detective Conan - detektywistyczny, kryminał, obyczajowy).
  10. Dragon Ball sprzedał się w ponad 230 milionach egzemplarzy na całym świcie, co daje drugi wynik w historii dochodów japońskiego komiksu - fakt ten uważa się za przyczynę rozkwitu Złotego Wieku Shūkan Shōnen Jumpa, który to datowany jest na drugą połowę lat osiemdziesiątych dwudziestego wieku. Także ten sukces pokazał wschodzącym autorom, że da się przełamać bariery i dotrzeć do fanów z całego globu.
  11. Mistrz jest laureatem nagrody Shogakukan Manga, przyznawanej za najlepszy komiks roku. Toriyama dostał ją, w kategorii manga dla młodzieńców, za Doktora Slumpa
  12. W przeprowadzonej na japońskich czytelnikach mang przez japońskiego operatora sieci komórkowych NTT DoCoMo sondzie dotyczącej mangaki, który najlepiej reprezentuje Kraj Wschodzącego Słońca, Toriyama zajął trzecie miejsce, zdobywając tym samym 3704 z wszystkich 24 420 głosów. Ankieta na oficjalnej stronie ranking.goo.ne.jp.
  13. [Dragon Ball Official https://dragon-ball-official.com/news/01_2499.html] [dostęp 2024-03-09].
  14. [Asahi Shimbun https://www.asahi.com/articles/ASS3842N4S38UCVL00V.html?iref=pc_rellink_04] [dostęp 2024-03-09].
  15. [V-Jump https://vjump.shueisha.co.jp/news/n10_20240308_01/] [dostęp 2024-03-09].
  16. Dragon Ball Bōken Special.
  17. Jego podobizna posłużyła do stworzenia wizerunku głównego bohatera mangi Neko Majin oraz Beerusa, antagonisty filmu Dragon Ball Z: Bóg i bóg: Battle of Gods.
Advertisement